Het lijkt soms te moeilijk om een pauze te nemen.
We rennen van de ene naar de andere afspraak en vergeten intussen te leven.
Zo ontstaat het grote gevaar dat wij onszelf niet “voeden”. Als je zo’n volle dag hebt en er stress van voelt, heb je de neiging om een paar dingen op te geven om te kunnen focussen op wat je moet doen.
Maar dat neemt de stress vaak niet weg.
Dus je geeft nog wat anders op.
En dan nog wat.
Maar de dingen die je het eerst geneigd bent om op te geven, zijn de dingen die jou het meest voeden en die je energie geven.
Dus je schrijft niet meer je morningpages ,loopt niet meer dat rondje door het park, slaat de kop koffie op het terras waar je zo van geniet over, je nodigt geen mensen meer uit om te komen eten.
En je denkt. Dat doe ik volgende keer wel, of volgend jaar.
Maar je bent eigenlijk je leven aan het uitstellen.
En wat we ons dan niet realiseren dat vandaag de toekomst is die wij onszelf vorige maand hebben beloofd.
Dit is het.
Dit is leven.
En het is nu.